Μπορεί ένας εργαζόμενος να δουλεύει, αλλά στο τέλος του μήνα να μη γνωρίζει το ποσό που θα μπει στην τσέπη του; Αν το ερώτημα σας φαίνεται λογικό, άλλο τόσο παράλογη είναι η απάντηση. Σήμερα υπάρχουν χιλιάδες εργαζόμενοι που δεν γνωρίζουν την απάντηση στο παραπάνω ερώτημα και που στο τέλος του μήνα είναι πιθανότερο να πιάσουν το Τζόκερ παρά να υπολογίσουν το ακριβές πόσο με το οποίο θα πληρωθούν. Άτομα  που κάνουν διανομές (delivery), εργαζόμενοι σε call centers και μια σειρά ακόμα ειδικοτήτων δεν αντιμετωπίζουν απλώς την πίεση του χρόνου και το άγχος των tips ή των bonus –η ορολογία αλλάζει ανάλογα με την εταιρία και τον κλάδο στον οποίο εργάζονται–, αλλά δεν ξέρουν πόσα χρήματα θα αποταμιεύσουν, αφού ο μισθός τους μεταβάλλεται, όχι όμως επειδή δεν δουλεύουν.

Η απελευθέρωση της εργασίας που επιχειρείται τα τελευταία χρόνια μέσα από διάφορες πρακτικές και που σε ένα μεγάλο ποσοστό έχει υλοποιηθεί έχει μετατρέψει την πραγματικότητα σε  εφιάλτη. Η ευελιξία που καλούνται να έχουν οι εργαζόμενοι δεν αφορά μόνο στα προσόντα που οφείλουν να έχουν ή στο πόσο γρήγορα και εύκολα μπορούν να προσαρμοστούν σε διαφορετικές ομάδες και projects, αλλά πρωτίστως στις μηνιαίες απολαβές τους, καθώς άλλες φορές αυτές θα παίρνουν την ανηφόρα και άλλες φορές θα κατρακυλούν στα Τάρταρα.

Για την ιστορία αξίζει να αναφέρουμε ότι η ευελιξία, η οποία αποτελεί αγαπημένη λέξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης όταν η εργασία μπαίνει στο τραπέζι, έγινε εντονότερη στη χώρα μας με σκοπό να αποτελέσει το φάρμακο στην ανεργία. Έχοντας όμως περάσει σχεδόν μία δεκαετία κρίσης, μπορούμε πλέον να εξαγάγουμε ασφαλή συμπεράσματα και να πούμε ότι το φάρμακο αποδείχτηκε φενάκη. Η ανεργία, αν και μειώθηκε αρκετά, παραμένει κοντά στο 19%, ποσοστό αρκετά υψηλό για μια χώρα που θέλει να λέει ότι ανήκει στον πολιτισμένο δυτικό κόσμο.

Οι νεοφιλελεύθερες προτάσεις που υλοποιήθηκαν και οι οποίες έβλεπαν στο πρόσωπο των απανταχού εργαζομένων ένα βαρίδι για την οικονομία, είτε γιατί αυτοί απολάμβαναν υπέρογκους μισθούς είτε γιατί δεν παρήγαν είτε γιατί οι… καστανάδες και οι κουλουρτζήδες δεν έκοβαν αποδείξεις, αποδείχτηκαν λανθασμένες και εκτός πραγματικότητας.

Από σήμερα θα είσαι μέλος της ομάδας και όχι ένας απλός εργαζόμενος  

Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια συστηματική προσπάθεια από τις εταιρίες, ιδιαίτερα τις πολυεθνικές, να πείσουν τους εργαζομένους ότι δεν είναι απλώς γρανάζια μέσα στην επιχείρηση, αλλά κάτι παραπάνω. Προσπαθούν να τους πείσουν ότι αποτελούν μέλη μιας ομάδας που δημιουργεί διεθνή αντίκτυπο και μπορεί να αλλάξει τον ρου της ιστορίας. Πρακτικά τους παρουσιάζουν ως σύγχρονους ιεραποστόλους που τους επέλεξαν μέσα από εκατοντάδες βιογραφικά γιατί στο πρόσωπό τους είδαν τα άτομα που η εταιρία χρειάζεται και, αφού ψηθούν μερικά χρόνια σε κατώτερες θέσεις, στη συνέχεια θα ανελιχθούν στην εταιρική ιεραρχία και θα έχουν όλο το μέλλον μπροστά τους.

Με αυτή την ιστορία ξεκινούν να εκπαιδεύονται δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι σε εταιρίες με τηλεφωνικά κέντρα, όμως η πραγματικότητα απέχει παρασάγγας. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι εργαζόμενοι στα call centers, που στην πλειονότητά τους είναι τετράωροι ή εξάωροι και πληρώνονται με τον υποκατώτατο μισθό, πηγαίνουν και έρχονται στον χώρο εργασίας τους με το άγχος του bonus και του αν θα καταφέρουν να πιάσουν τους στόχους, που ως επί το πλείστον είναι απογειωμένοι στον Θεό.

Διαβάστε περισσότερα >>