Το κίνημα του μινιμαλισμού ή του “less is more” αρχίζει να εξαπλώνεται. Πόσο αυτό έχει επηρεάσει τη δουλειά μας;

«Ζητώ συγγνώμη που δεν κατάφερα να γράψω μια πιο σύντομη επιστολή αλλά δεν είχα αρκετό χρόνο». Αυτά είναι τα λόγια του Abraham Linkoln, ως απολογία για μια επιστολή που έγραψε και που δεν ήταν αρκετά… σύντομη. Και αποτυπώνουν όσο καλύτερα γίνεται αυτό που θέλουμε να πούμε με αυτό εδώ το άρθρο: ότι το «λιγότερο», μερικές φορές δεν σημαίνει «χειρότερο» ή «προχειρό-τερο», αλλά μπορεί να είναι και το ζητούμενο.

Είναι δύσκολο αυτό να το χωνέψουμε ή να το αντιληφθούμε, σε ένα κόσμο που μας έμαθε να είμαστε πληθωρικοί: να κάνουμε πολλά, να αποκτούμε πολλά, να κάνουμε μεγάλες δηλώσεις, να γράφουμε ατελείωτα. Ό,τι για την Αμερική και για τον υπόλοιπο δυτικό κόσμο, εκπροσώπησε το κίνημα του Big Mac, δλδ, ότι το «πολύ» ή το «μεγάλο» είναι το επιδιωκόμενο, έχει βρει στη σύγχρονη έκφανση του μινιμαλισμού έναν άξιο αντίπαλο.

Σκεφτείτε το: το μίνιμαλ παίρνει πίσω την εκδίκησή του. Τα σπίτια μας δεν είναι φορτωμένα όπως παλιότερα, τα όνειρα για μεγάλα αυτοκίνητα και εντυπωσιακά αποκτήματα έχουν ξεθωριάσει, το κύρος στο γραφείο μας δεν ορίζεται από τα έπιπλα Louis Quinze. Προσπαθούμε περισσότερο από ό,τι ποτέ στην Ιστορία, να είμαστε σύντομοι, περιεκτικοί, να δίνουμε έμφαση στην ουσία. Ανεξαρτήτως από το αν τα καταφέρνουμε… Ο μινιμαλισμός από καλλιτεχνικό κίνημα, έγινε κίνημα ζωής. Δείτε το ντοκιμαντέρ Minimalism (υπάρχει και στο Netflix), αφιερωμένο στους ανθρώπους που άρχισαν να αφαιρούν (περιττά) πράγματα από τη ζωή και τη δουλειά τους και τελικά έγιναν πιο ευτυχισμένοι, πιο πλήρεις, πιο αποτελεσματικοί.

Διαβάστε περισσότερα >>