Experts. Οι άνθρωποι που είναι ειδικοί. Οι άνθρωποι που σύμφωνα με τον ορισμό της λέξης, κατέχουν σε βάθος ένα αντικείμενο/πεδίο. Οι άνθρωποι που έχουν δηλαδή τις γνώσεις αλλά και την εμπειρία. Οι άνθρωποι που περιμένεις να απαντήσουν σε κάθε ερώτηση που τους θέτεις στον τομέα τους. Οι περισσότεροι δε από αυτούς έχουν πείσει τον εαυτό τους ότι μπορούν να απαντήσουν σε κάθε ερώτηση που τους τίθεται. Βρίσκονται βουτηγμένοι στην παγίδα του «paradox of expertise» και δεν αναπτύσσουν την ικανότητα της πρόκλησης, ώστε να συνεχίσουν να μαθαίνουν ή και να ξεμαθαίνουν ό,τι θεωρείται παρωχημένο ή αποδεικνύεται λανθασμένο.

Έτσι λοιπόν, πάρα πολλοί experts δεν ξέρουν να λένε ή δεν τολμούν να πουν «δεν ξέρω». Όμως, αυτές τις δύο μαγικές λεξούλες, δεν τις λένε και πολλοί που δεν είναι experts. Δεν τις λένε πολλοί που έστω ξέρουν αρκετά αλλά και άλλοι τόσοι που ξέρουν ότι δεν ξέρουν. Εκείνοι δε που δεν ξέρουν ότι δεν ξέρουν είναι εντελώς καταδικασμένοι αλλά και επικίνδυνοι (και δυστυχώς πολλοί από δαύτους κάνουν κουμάντο και κατέχουν θέσεις-κλειδιά).

Ζούμε στην εποχή των big data. Από παντού ακούγονται φωνές που μας λένε ότι πρέπει να μετρούμε τα πάντα και στη συνέχεια, με τη χρήση περίπλοκων αλγόριθμων, να τα αναλύουμε. Έτσι μόνο, μας λένε, μπορούμε να βρούμε την αλήθεια και να πάρουμε πιο σωστές αποφάσεις.

Και αναρωτιέμαι… Σε αυτή την εποχή που η ευφυΐα, οι experts και τα big data έχουν θεοποιηθεί και αυτοί που δεν ξέρουν ότι δεν ξέρουν κάνουν πάρτι, και που όλα αυτά μαζί (μας λένε) μπορούν να μας δώσουν τις κατάλληλες απαντήσεις και λύσεις σε θέματα και προβλήματα που μας απασχολούν, πώς είναι δυνατό να υπάρξει χώρος για παραγωγή ιδεών που προάγουν την αειφορία και βοηθούν την ανθρωπότητα να εξελιχθεί με θετικό τρόπο;

Πώς είναι δυνατό, μέσα από την αυτοματοποίηση, να «ξυπνήσει» η έμφυτη περιέργειά μας; Πώς είναι δυνατό να αναπτύξουμε τη συναισθηματική μας νοημοσύνη και να είμαστε ικανοί να ενσυναισθανόμαστε, ώστε να ξεπηδούν και να υλοποιούνται χρήσιμες ιδέες;

Διαβάστε περισσότερα >>