Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ισότητας των Αμοιβών μεταξύ των Δύο Φύλων η Κομισιόν έδωσε στη δημοσιότητα στοιχεία που δείχνουν μια σημαντική απόκλιση των μισθολογικών απολαβών μεταξύ ανδρών και γυναικών. Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία προκύπτει ότι  οι γυναίκες στην Ελλάδα αμείβονται κατά 12,5% λιγότερο από τους άνδρες, τη στιγμή που το αντίστοιχο ποσοστό στα κράτη-μέλη της Ε.Ε. ανέρχεται στο 16,2%. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι για το υπόλοιπο του χρόνου (απομένουν 16% ημέρες για την ολοκλήρωση του τρέχοντος έτους) οι γυναίκες θα δουλεύουν, αλλά θα είναι σαν να μην αμείβονται. 

Το ζήτημα της ίσης αμοιβής μεταξύ γυναικών και ανδρών μπορεί να φαίνεται σήμερα αναχρονιστικό ή και παλαιομοδίτικο. Σε μια εποχή που τα εργασιακά δικαιώματα έχουν δεχθεί και συνεχίζουν να δέχονται άγρια επίθεση, πολλοί μπορεί να αναρωτιούνται γιατί αυτό έχει ξεχωριστή ή μεγαλύτερη σημασία σε σχέση με το χτύπημα σε άλλα δικαιώματα. Η αλήθεια είναι ότι η ανισότητα των αμοιβών δεν έχει μόνο επιπτώσεις στην οικονομική ανεξαρτησία των εργαζόμενων γυναικών και τη σύνταξή τους. Είναι θέμα που σχετίζεται με τη φτώχεια των γυναικών και συχνά ολόκληρης της οικογένειας, αλλά και της συμπίεσης συνολικά των μισθών προς τα κάτω. Έχει να κάνει με ολόκληρους κλάδους που, επειδή σε αυτούς εργάζονται γυναίκες κυρίως, θεωρούνται «κατώτεροι», ακόμα κι αν οι εργαζόμενες προσφέρουν εργασία κοινωνικώς ιδιαίτερα χρήσιμη και δουλεύουν με εξαντλητικά ωράρια.

Γιατί υπάρχει αυτή η κατάσταση

Για ποιο λόγο λοιπόν παρατηρείται αυτό το φαινόμενο; Το σημαντικότερο εμπόδιο που επηρεάζει τη μισθολογική ισότητα είναι ο κοινωνικός ρόλος των γυναικών. Φυσικά υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που διαμορφώνουν αυτή την κατάσταση, όπως η τρέχουσα οικονομική κρίση, αλλά ο κοινωνικά προκαθορισμένος ρόλος τους είναι αυτός που σήμερα δημιουργεί το χάσμα. Έτσι λοιπόν βλέπουμε ότι η σύγκρουση μεταξύ οικογενειακών και επαγγελματικών υποχρεώσεων, ρόλοι που και οι δύο ως επί το πλείστον εμπεριέχουν την αυτοπραγμάτωση, αποτελεί τον πρωτεύοντα παράγοντα.

Μια σειρά από άλλους παράγοντες λειτουργεί ενισχυτικά προς την ανισότητα. Οι γυναίκες εργάζονται σε επαγγέλματα και τομείς όπου οι αμοιβές είναι χαμηλότερες για τις ίδιες. Ακόμα, υπάρχει σε έναν βαθμό ένας ιδιότυπος διαχωρισμός μεταξύ αντρικών και γυναικείων επαγγελμάτων, ο οποίος οδηγεί σε υπερσυγκέντρωση των φύλων σε συγκεκριμένους επαγγελματικούς κλάδους. Παρατηρείται μια δυσκολία στην επαγγελματική ανέλιξη των γυναικών, που οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, όπως π.χ. ο ιδιότυπος ρατσισμός στον εργασιακό χώρο. Εξακολουθεί να υφίσταται δυσκολία στον συνδυασμό της επαγγελματικής με την οικογενειακή ζωή, με αποτέλεσμα πολλές γυναίκες να απασχολούνται με ευέλικτες μορφές εργασίας.

Όπως αναφέρεται σε στοιχεία της Κομισιόν, «οι εργαζόμενοι άντρες περνούν κατά μέσο όρο 9 ώρες την εβδομάδα σε άμισθες δραστηριότητες φροντίδας και νοικοκυριού, ενώ οι γυναίκες περνούν 22 ώρες — που σημαίνει τουλάχιστον 4 ώρες κάθε μέρα. Το γεγονός αυτό αντανακλάται στην αγορά εργασίας, με περισσότερες από 1 στις 3 γυναίκες να μειώνουν τις έμμισθες ώρες τους σε μερικής απασχόλησης, ενώ μόνο 1 στους 10 άνδρες κάνει το ίδιο». Επιπλέον, η εργασιακή ζωή των γυναικών διακόπτεται συχνότερα και για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα από περιόδους ανεργίας, πράγμα που έχει ανάλογη επίδραση και στη μισθολογική τους εξέλιξη.

Διαβάστε περισσότερα >>